A
A
Honden schitteren in de ouderenzorg
Kwispelmaatjes met een lach en een traan
Ken jij ze al? Ze zijn al best bekend. Wanneer je de Patyna locatie Frittemahof inloopt, prijken er drie bijzondere portretten aan de muur. Niet van mensen? Nee, het zijn Bram, Noa en Teddy! Een boxer, een Labradoodle en een Maltipoo. Meet team ‘De Kwispelmaatjes!’
‘Wie wil er mee wandelen?’, zo luidt regelmatig de openingszin in de Huiskamer. Een paar grote bruine ogen van Bram de Boxerhond staren daarbij de groep rond en menig vinger gaat dan omhoog. De trouwe viervoeter rent al vaak vooruit bij binnenkomst, want hij weet dat de groep bewoners er gezellig zit. Deze groep bestaat uit mensen met dementie. Baasje Mirjam Huitema glimlacht: “Iedere keer als ze Bram zien, zijn ze dan ook weer opnieuw verrast. Bram lijkt groot, maar zodra je hem beter kent, is zijn ‘super rustig, zijn’ juist zijn kracht.” Vroeger had ik ook een hond, is vaak de reactie van bewoners. Altijd een mooie aanleiding, waarbij het vertellen van herinneringen over het gezinsleven van toen, dan automatisch volgen.
Er werd door de bewoners positief gereageerd op de honden. De baasjes Marjan Andringa, Anita Fokkens en Mirjam Huitema besloten daarom meer diepgang en kennisverbreding op te doen met de 1 jaar durende cursus ‘Hondentherapie in de ouderenzorg’. Onlangs behaalden zij het Certificaat. “Honden hebben vaak een positieve invloed op mensen. Ze laten je je veiliger voelen en zorgen voor minder stress. Daardoor kunnen ze mensen in verschillende situaties helpen. Een therapiehond, bijvoorbeeld, kan er voor zorgen dat mensen zich meer op hun gemak voelen tijdens een therapie, waardoor er sneller een resultaat is met de behandeling”, leggen de dames uit. Alleen spreken de Kwispelmaatjes liever niet van therapie, maar van bezoekhond.
“Onze honden kunnen worden ingezet in tal van situaties met als doel: mensen geruststellen, ondersteunen en stimuleren. Je kunt hierbij denken aan bewoners die erg gesloten of gespannen zijn, maar ook aan bewoners die zich best eenzaam voelen en waarbij veel bewegingen niet meer zo soepel gaan”, licht Mirjam toe. “We stimuleren het bewegen, door de mensen achter de hond aan te laten lopen, even een balletje heen en weer te gooien op de hal, maar ook als ze verdrietig zijn, klaart iemand op van een hond aaien op schoot”, vult Anita aan. “We zien ze genieten”, zegt Marjan. “We zetten de honden in naar gelang er zorgvraag naar is. We zijn er voor hen door er simpelweg te zijn en wij plannen dus niks in! De woonondersteuner of zorgmedewerker tipt ons ook. Die samenwerking is goed. Zo wilde er laatst een bewoner niet gedoucht worden. De zorgmedewerker belde ons. Brammetje kwam erbij, de bewoner was blij en had de focus op de hond. En ik heb hem kunnen douchen.”
Etenstijd aan de Frittemahof was dolle pret voor de honden. “Was? Jazeker. Wij moeten wel op het welzijn van onze honden letten hoor. De bewoners schuiven ze graag onopvallend wat te eten toe”, grinnikt Mirjam. “Zo wordt er regelmatig een bordje onder de natte neus geschoven of wordt brood met jam zo met de vork gevoerd. Onlangs gaf iemand ze zelfs een schoteltje koffie! En helaas, een roze glacé koek was natuurlijk niet snel meer te redden”, lachen de dames. Zijn hondenbrokjes uitdelen dan geen beter idee? “Nee helaas, voor de veiligheid van onze bewoners geven wij geen hondensnoepjes om uit te delen, want mensen met dementie stoppen deze dan ook wel eens zelf in de mond.” De Kwispelmaatjes liggen daarom tegenwoordig tijdens etenstijd van de bewoners lekker aan de riem. “Dat is beter, want anders waren ze zeker al tonnetje rond!”
Honden schitteren in de ouderenzorg
Kwispelmaatjes met een lach en een traan
Ken jij ze al? Ze zijn al best bekend. Wanneer je de Patyna locatie Frittemahof inloopt, prijken er drie bijzondere portretten aan de muur. Niet van mensen? Nee, het zijn Bram, Noa en Teddy! Een boxer, een Labradoodle en een Maltipoo. Meet team ‘De Kwispelmaatjes!’
‘Wie wil er mee wandelen?’, zo luidt regelmatig de openingszin in de Huiskamer. Een paar grote bruine ogen van Bram de Boxerhond staren daarbij de groep rond en menig vinger gaat dan omhoog. De trouwe viervoeter rent al vaak vooruit bij binnenkomst, want hij weet dat de groep bewoners er gezellig zit. Deze groep bestaat uit mensen met dementie. Baasje Mirjam Huitema glimlacht: “Iedere keer als ze Bram zien, zijn ze dan ook weer opnieuw verrast. Bram lijkt groot, maar zodra je hem beter kent, is zijn ‘super rustig, zijn’ juist zijn kracht.” Vroeger had ik ook een hond, is vaak de reactie van bewoners. Altijd een mooie aanleiding, waarbij het vertellen van herinneringen over het gezinsleven van toen, dan automatisch volgen.
Er werd door de bewoners positief gereageerd op de honden. De baasjes Marjan Andringa, Anita Fokkens en Mirjam Huitema besloten daarom meer diepgang en kennisverbreding op te doen met de 1 jaar durende cursus ‘Hondentherapie in de ouderenzorg’. Onlangs behaalden zij het Certificaat. “Honden hebben vaak een positieve invloed op mensen. Ze laten je je veiliger voelen en zorgen voor minder stress. Daardoor kunnen ze mensen in verschillende situaties helpen. Een therapiehond, bijvoorbeeld, kan er voor zorgen dat mensen zich meer op hun gemak voelen tijdens een therapie, waardoor er sneller een resultaat is met de behandeling”, leggen de dames uit. Alleen spreken de Kwispelmaatjes liever niet van therapie, maar van bezoekhond.
“Onze honden kunnen worden ingezet in tal van situaties met als doel: mensen geruststellen, ondersteunen en stimuleren. Je kunt hierbij denken aan bewoners die erg gesloten of gespannen zijn, maar ook aan bewoners die zich best eenzaam voelen en waarbij veel bewegingen niet meer zo soepel gaan”, licht Mirjam toe. “We stimuleren het bewegen, door de mensen achter de hond aan te laten lopen, even een balletje heen en weer te gooien op de hal, maar ook als ze verdrietig zijn, klaart iemand op van een hond aaien op schoot”, vult Anita aan. “We zien ze genieten”, zegt Marjan. “We zetten de honden in naar gelang er zorgvraag naar is. We zijn er voor hen door er simpelweg te zijn en wij plannen dus niks in! De woonondersteuner of zorgmedewerker tipt ons ook. Die samenwerking is goed. Zo wilde er laatst een bewoner niet gedoucht worden. De zorgmedewerker belde ons. Brammetje kwam erbij, de bewoner was blij en had de focus op de hond. En ik heb hem kunnen douchen.”
Etenstijd aan de Frittemahof was dolle pret voor de honden. “Was? Jazeker. Wij moeten wel op het welzijn van onze honden letten hoor. De bewoners schuiven ze graag onopvallend wat te eten toe”, grinnikt Mirjam. “Zo wordt er regelmatig een bordje onder de natte neus geschoven of wordt brood met jam zo met de vork gevoerd. Onlangs gaf iemand ze zelfs een schoteltje koffie! En helaas, een roze glacé koek was natuurlijk niet snel meer te redden”, lachen de dames. Zijn hondenbrokjes uitdelen dan geen beter idee? “Nee helaas, voor de veiligheid van onze bewoners geven wij geen hondensnoepjes om uit te delen, want mensen met dementie stoppen deze dan ook wel eens zelf in de mond.” De Kwispelmaatjes liggen daarom tegenwoordig tijdens etenstijd van de bewoners lekker aan de riem. “Dat is beter, want anders waren ze zeker al tonnetje rond!”
